بافت‌های ‌فرسوده‌ای که نوسازی نمی‌شوند

سرپرست شرکت بازآفرینی شهری ایران با بیان”برخی مناطق بافت فرسوده نیازی به نوسازی ندارد”گفت: ۱۰ سال قبل به ساخت ۱۰۰ هزار واحد در بافت‌ فرسوده نزدیک بودیم.

عبدالرضا گلپایگانی با بیان یادآوری این‌که یکی از نقاط آسیب‌پذیر برنامه‌های توسعه‌ای کشور، نبود مدیریت یکپارچه است،‌ اظهار کرد: برنامه اقدام مشترک می‌تواند به عنوان یک تمرین اجرایی برای پیاده‌سازی مدیریت یکپارچه در حوزه کالبدی شهرها و تأمین سرانه‌های خدماتی مورد استفاده قرار گیرد.

وی با بیان این‌که در تلاشیم موانع نوسازی و بازآفرینی شهری را برطرف کرده و کیفیت زندگی ساکنان محلات هدف را ارتقا دهیم، افزود: نوسازی بافت فرسوده و ناکارآمد شهری ضروری است،‌ اما باید مقاوم‌سازی نیز مدنظر قرار گیرد. برخی محلات در بافت‌های فرسوده ارزش‌های کیفی دارند، اما نیازی به نوسازی کامل ندارند و باید مقاوم‌سازی شوند. این امر بر عهده شهرداری‌هاست و برای آن دستورالعمل مقاوم‌سازی نسبی تدوین خواهد شد.

وی با اشاره به تکلیف قانونی برای ساخت سالانه ۱۰۰ هزار واحد مسکونی در بافت‌های فرسوده و ناکارآمد، اضافه کرد: در سال‌های ۹۲ و ۹۳ ساخت‌وساز به این رقم نزدیک بود و باید با همکاری مشترک تلاش شود تا این هدف محقق شود. همچنین، سهم هر استان در این میزان ساخت‌وساز باید مجدداً بررسی شود.

سرپرست شرکت بازآفرینی با بیان این‌که بافت فرسوده برای ساخت و ساز ظرفیت مناسبی دارد، اظهار کرد: برای رسیدن به توسعه درون‌زا باید از ظرفیت‌های این بافت‌ها مانند زمین‌های قهوه‌ای، کارخانجات متروکه، پادگان‌های داخل شهر و بارگذاری مجدد استفاده کرد تا مشکلات مدیریت شهری کاهش یابد.

گلپایگانی بیان کرد: در طرح کلید به کلید، برای تأمین زمین می‌توان از املاک مجاور بافت‌های فرسوده استفاده کرد. طبق قانون، اگر املاک مجاور برای نوسازی بافت‌های فرسوده به کار روند، مشمول تسهیلات بازآفرینی شهری خواهند شد.

وی درباره بافت‌های تاریخی یادآور شد: در قانون حمایت از مرمت و احیای بافت‌های تاریخی و فرهنگی مصوب ۱۳۹۸، بندی با عنوان “انتقال حق توسعه” (TDR) وجود دارد. با اجرا این طرح، می‌توان بافت‌های تاریخی را بدون تضییع حقوق کسی حفظ کرد. شیوه‌نامه این طرح در معاونت شهرسازی و معماری در حال تهیه است. این طرح می‌تواند به حفظ ارزش‌های تاریخی کمک کند.

وی توضیح داد: بر اساس این طرح، اگر در محدوده‌ای امکان ساخت چهار طبقه وجود نداشته باشد، سازنده می‌تواند دو طبقه بیشتر از ضوابط میراث فرهنگی در مکانی دیگر بسازد. این ابزار، با ایجاد انگیزه در مالکان زمین یا ساختمان در مناطق مشخص، امکان انتقال دارایی‌ها را فراهم می‌کند.