درس‌های نابغه ریاضی برای بازارهای مالی

محدثه علیزاده: سیمونز یک نابغه ریاضی بود که ریاست دانشکده ریاضیات دانشگاه استونی بروک را بر عهده داشت اما در سال‌۱۹۷۸، زمانی‌که ۴۰ سال‌داشت، این حرفه را ترک کرد و به سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی روی‌آورد. سیمونز در مصاحبه‌‌‌‌ای با موسسه فیزیک آمریکا در سال‌۲۰۲۰ درخصوص این چرخش خود گفت: «به‌یاد می‌‌‌‌آورم روزی در کتابخانه نشسته بودم و با خود می‌‌‌‌گفتم خب، حدس می‌زنم که در آینده استادیار، دانشیار و سپس استاد شوم، تمام شوم و زندگی را به همین شکل طی کنم و سپس بمیرم. این فکر باعث شد به این بیاندیشم که شاید چیزهای دیگری در دنیا نیز وجود داشته باشند.»

سیمونز در گذر از دانشگاه به سرمایه‌گذاری از شیوه‌‌‌‌های رایج مدیران سرمایه‌گذاری استفاده نکرد و به آنالیز مقداری بازارها از طریق یافتن الگوهایی در داده‌ها که تغییرات قیمت‌ها را پیش‌بینی می‌کنند، روی‌آورد. تکنیک او به‌قدری موفق بود که او به «پادشاه کوانت» معروف شد. او در سال‌۱۹۸۲ صندوق پوشش‌ریسک رنسانس (Renaissance Technologies) را تاسیس کرد و صندوق سرمایه‌گذاری مدالیون (Medallion) وابسته به رنسانس را که مشهورترین صندوق این شرکت به دلیل مهروموم ماندن راز شیوه سرمایه‌گذاری این صندوق و شکست‌دادن تمام رقیبان خود بود، در سال‌۱۹۸۸ ایجاد کرد.

رنسانس که در ۶۰ مایلی شرق منهتن در نیویورک قرار دارد، همواره فاصله‌‌‌‌اش با معامله‌گران وال‌‌‌‌استریت را ارج نهاده است. این شرکت به‌جای استخدام شکل رایج معامله‌گران بازارهای مالی، برخی از باهوش‌‌‌‌ترین ذهن‌‌‌‌های ریاضی جهان را جذب کرده و همواره به‌دنبال جذب دانشمندان و کدشکنانی (code breakers) بوده که بتوانند اطلاعات سرمایه‌گذاری قابل‌استفاده را از ‌هزاران گیگابایت داده‌‌‌‌ای که شرکت روزانه در همه زمینه‌‌‌‌ها، از لکه‌‌‌‌های خورشیدی گرفته تا آب‌‌‌‌وهوای دیگر کشورها، جمع‌‌‌‌آوری می‌کند، به‌دست آورند. طبق اطلاعات درج‌‌‌‌شده در وب‌سایت رنسانس، ۹۰ نفر از مجموع ۳۰۰ کارمند رنسانس دارای مدرک دکترا در زمینه‌‌‌‌های ریاضی، فیزیک، علوم کامپیوتر و رشته‌‌‌‌های مشابه هستند. استعداد اصلی سیمونز در رنسانس علاوه‌‌‌‌بر روش نوین سرمایه‌گذاری، در چگونگی الهام‌‌‌‌بخشیدن به‌کارمندان و ایجاد دستمزد بسیار بالا و حس تعلق اجتماعی میان آنها آشکار می‌شود.

رقابت سیمونز و بافت

رنسانس اکنون حدود ۵۰‌میلیارد دلار دارایی را مدیریت می‌کند. صندوق مدالیون آن در حال‌حاضر ۴‌درصد کارمزد مدیریت و بین ۳۶ تا ۴۴‌درصد کارمزد عملکرد (performance fees) دریافت می‌کند که بسیار بالاتر از دیگر صندوق‌های پوشش‌ریسک است، با این‌وجود حتی پس از کسب کارمزها نیز این شرکت بالاترین سود خالص سالانه را پرداخت می‌کند. مدالیون از زمان آغاز به‌کار تاکنون بازده خالص سالانه بیش‌‌‌‌از ۳۰‌درصدی ایجاد‌کرده که بسیار بیشتر از سود ترکیبی ۲۰‌درصدی برکشایر وارن بافت است؛ در واقع بازده این صندوق در طول بیش‌‌‌‌از سه دهه ‌به‌طور مداوم بالاتر از تمام رقبا بوده، حتی زمانی‌که کامپیوترها ارزان‌تر و قابل‌دسترس‌‌‌‌تر شدند و رقبای این صندوق به تقلید از آن روی‌آوردند و الگوریتم‌های پیچیده سرمایه‌گذاری ساختند.

درنهایت تمام رقبای مدالیون باوجود تلاش بسیار نتوانستند دستورالعمل جادویی این صندوق را بیابند و شکست خوردند. علاوه‌بر آن، طبق گفته‌‌‌‌های سیمونز در گردهمایی دانشگاه MIT در سال‌۲۰۱۹، کمیسیون بورس و اوراق‌بهادار ایالات‌متحده پس از فهمیدن اینکه موفقیت برنارد مادوف در کسب درآمد در سال‌۲۰۰۸ تماما طرح پونزی بوده، به بازدهی بالای رنسانس نیز مشکوک می‌شود و به تفتیش این صندوق نیز می‌پردازد اما هیچ مدرکی علیه این شرکت نمی‌‌‌‌یابد. باوجود بالا‌بودن کارمزدهای مدالیون، سرمایه‌گذاران بسیاری علاقه‌‌‌‌مند به سرمایه‌گذاری در این صندوق بودند، با این‌وجود سیمونز خیلی زود شروع به محدود‌کردن دسترسی‌‌‌‌ها به صندوق کرد؛ چراکه معتقد بود اگر مدالیون از حدی بزرگتر شود الگوریتم‌هایی که شرکت برای تجارت سهام، اوراق قرضه و دیگر دارایی‌ها استفاده می‌کند دیگر کارگر نخواهند بود. او در سال‌۱۹۹۳ جذب سرمایه جدید به مدالیون را متوقف کرد.

از سال‌۲۰۰۵ به بعد نیز صندوق مدالیون تنها برای سیمونز و کارمندان رنسانس باز بوده و تنها آنها توانایی سرمایه‌گذاری در آن را دارند. این صندوق در هر سال ‌سود به‌دست آمده را به افراد بازمی‌‌‌‌گرداند و اندازه آن در حدود ۱۰‌میلیارد دلار محدود شده‌است. سیمونز صندوق‌های سرمایه‌گذاری عادی‌‌‌‌تری نیز برای عموم ایجاد کرد اما عملکرد آنها بسیار متفاوت از مدالیون بود. برای مثال درحالی‌که در سال‌۲۰۲۰ صندوق مدالیون ۷۶‌درصد بازدهی داشت، این صندوق‌ها زیانی دو رقمی را تجربه کردند. سیمونز که زمانی به‌عنوان کدشکن در دولت آمریکا کار می‌کرد، توانست طی چند دهه‌ بیش‌‌‌‌از چهار‌برابر شاخص S&P500 بازدهی داشته‌باشد. این عملکرد بی‌‌‌‌نظیر، او را به پنجاه و یکمین فرد ثروتمند جهان در سال‌۲۰۲۴ با ثروتی معادل ۳۱٫۴‌میلیارد دلار بدل کرد. سیمونز اولین‌بار در سال‌۲۰۰۴ با خالص دارایی ۲٫۵‌میلیارد دلار در فهرست ۴۰۰ثروتمند آمریکایی فوربس ظاهر شد. تئودور آرونسون؛ بنیان‌گذار شرکت مدیریت مقداری سرمایه AJO Vista در مصاحبه‌‌‌‌ای با بلومبرگ در سال‌۲۰۰۸ گفته بود: «تنها چند نفر هستند که واقعا توانسته‌‌‌‌اند دیدگاه ما را نسبت به بازارها تغییر دهند. جان مینارد کینز یکی از این معدود افراد است؛ وارن بافت و جیم سیمونز نیز از همین معدود افراد هستند.»

پولساز بزرگ، خیر اعظم

سیمونز فردی به‌شدت خوددار بود و جزئیات استراتژی‌های موفق سرمایه‌گذاری او عمدتا یک راز باقی‌مانده‌‌‌‌اند. او به‌عنوان خیری بزرگ نیز شناخته می‌شد. سیمونز در سال‌۲۰۱۰ از ریاست رنسانس عقب کشید و به‌طور ویژه به فعالیت‌‌‌‌ در بنیاد خیریه خود پرداخت. به گزارش فوربس، سیمونز و همسرش در جایگاه ششمین اهداکنندگان بشردوستانه آمریکا قرار دارند. جیم و همسرش مرلین در سپتامبر ۲۰۲۳، جایزه یک عمر دستاورد فوربس۴۰۰ را برای کمک‌های بشردوستانه خود دریافت کردند. آنها بنیاد خیریه سیمونز را در سال‌۱۹۹۴ تاسیس کردند و از طریق این بنیاد بیش‌‌‌‌از ۶‌میلیارد دلار برای پشتیبانی از آموزش و تحقیقات در علوم مختلف خصوصا ریاضیات پرداخت کردند. آنها موسسه «ریاضی برای آمریکا» را تاسیس کردند که هر‌ساله به ‌هزار معلم شهر نیویورک در رشته‌‌‌‌های مربط به حوزه‌های علوم پایه، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات کمک‌‌‌‌هزینه می‌دهد. این موسسه همچنین ‌میلیاردها دلار به موزه ملی ریاضیات در نیویورک اهدا کرده‌است. به گفته سیمونز، اگر فردی به اندازه کافی ریاضیات برای تدریس در دبیرستان بداند، توانایی شرکت در گوگل یا گلدمن‌ساکس یا رنسانس را نیز دارد. از آنجاکه حقوق این شرکت‌ها بسیار بیشتر از تدریس در دبیرستان است، طبیعی است که بسیاری از افراد دارای صلاحیت به تدریس نمی‌پردازند. این مساله موجب اهمیت هرچه بیشتر کمک به معلمان ریاضی برای سیمونز بوده‌است.

بنیاد سیمونز همچنین صدها‌میلیون دلار برای حمایت از تحقیقات در زمینه بیماری‌های سرطان و اوتیسم اهدا کرده‌است. خانواده سیمونز همچنین سال‌گذشته متعهد شدند در طول هفت سال‌۵۰۰‌میلیون دلار به دانشگاه استونی بروک اهدا کنند. این اهدا، دومین کمک مالی بزرگ به یک کالج دولتی در طول تاریخ بوده‌است. این دانشگاه همواره جایگاه و ارزش بالایی برای سیمونز داشت. سیمونز در سال‌۱۹۶۸ و در ۳۰سالگی و پس از مدتی تدریس در دانشگاه‌‌‌‌های ام‌‌‌‌آی‌‌‌‌تی و هاروارد به ریاست دانشکده ریاضیات استونی‌بروک رسید ‌و به دلیل کارش در زمینه توپولوژی و درک ویژگی‌های اشکال هندسی مشهور شد.

او در سال‌۱۹۷۶ برنده جایزه اسوالدوبلن (Oswald Veblen) انجمن ریاضی آمریکا شد که پرافتخارترین جایزه در هندسه محسوب می‌شود، همچنین همسر او نیز فارغ‌‌‌‌التحصیل دکترای همین دانشگاه است.